Jak nie wypalić się po awansie ?

Zdarza się też tak, że zwyczajnie wywiązujemy się ze swoich obowiązków najlepiej jak potrafimy, przykładamy się do pracy, zależy nam…i z czasem jeśli zostaniemy docenieni na horyzoncie może pojawić się – awans! To ukoronowanie świetnych wyników, pracowitości, skuteczności i forma docenienia naszych zasług. To także spotęgowanie uczucia zadowolenia z własnej pracy i chęć dalszego samodoskonalenia. Jednym słowem poczucie, że rozwijamy skrzydła.

Awans, to także perspektywa wielu zmian, o których na początku nie mamy zbyt dużego pojęcia, a raczej świadomości. Początkowa euforia, może lekki strach przed nowym wyzwaniem i normalna ludzka radość, w łatwy sposób może przeobrazić się w zbiór sprzeczności, lęku, bezradności a nawet rozczarowania.

Dlaczego?

Ponieważ wraz ze zmianą stanowiska, zmienia się nasza rola i równolegle powinno się „przestawić” nasze myślenie.

Wyobraźmy sobie pewną sytuację: Tomek w  call center ma do wyrobienia w każdym miesiącu przedstawiane mu plany sprzedażowe. Od kilku miesięcy jako jedyny w zespole potrafi je realizować i to z nawiązką. Gdy zaczynał swoją pracę, w miarę nabierania doświadczenia stawał się po prostu lepszy i lepszy. Po jakimś czasie kiedy jego szef grupy, tak zwany supervisor został przeniesiony do innego oddziału, wspomniany pracownik dostał możliwość awansu i tym samym objęcie roli opiekuna całej grupy. To była wyjątkowa okazja i wielka radość. Nagle jednak pojawił się bunt w grupie, brak odpowiedniego zarządzania, brak konkretnych wytycznych odnośnie obowiązków każdego z osobna i brak wsparcia. Do tej pory każdy otrzymywał informacje zwrotne, co należy robić, nad czym popracować, jaki ma konkretny cel w danym miesiącu osiągnąć. Tomek pogubił się w tej roli. Nie przejął funkcji szefa a pozostał na stopniu kolegi z zespołu. Trudno mu było do swoich znajomych nagle zwracać się z jakimiś oczekiwaniami czy wydawać polecenia. Mówił, co należy zrobić, ale wszystko to było w formie życzeniowej. Cała grupa natomiast potrzebowała w tym wszystkim lidera, który pomoże im dojść do ustalanego celu. Który jasno określi czego od nich wymaga i udzieli wskazówek jak i co należy zmodyfikować, by rozmowy przynosiły lepsze efekty.

Ten prosty i dość powszechny przykład jest także niestety jednym z powodów szybkiej rezygnacji, demotywacji i w końcu wypalenia zawodowego. Wszystko, przez złe podejście i brak należytego przygotowania. Awans często powiązany jest z zarządzaniem, a o tym nie wolno zapominać.

Przygotowanie to solidny fundament, na którym trzeba powoli budować nasze nowe stanowisko i swój własny autorytet na tle współpracowników.

Można sobie znacznie ułatwić tę całą drogę uświadamiając sobie istnienie poziomów wartości Grave’sa. Czym są i jak się charakteryzują?

To one są odpowiedzialne za filtry jakie nakładamy na odbieranie otaczającej nas rzeczywistości. Te 8 poziomów jest rozwinięte u każdego z nas, tyle…że różnym stopniu. I w tym tkwi cała potęga tej wiedzy, gdyż znając takie mechanizmy, wiemy jak dostosować komunikaty i szeroko rozumiane zarządzanie!

Poziomy wartości Graves’a przedstawiają się następująco:

Ciągłe lęki, strach i potrzeba odczuwania poczucia bezpieczeństwa. To ważne, by ktoś mógł czuć się pewnie i stabilnie. Niepewność poskutkuje brakiem wymaganej efektywności.

Charakterystyczne cechy, to wiara w nadprzyrodzone siły. Życie towarzyskie, poczucie komfortu w pracy, relacje. Te bodźce powodują, że ktoś czuje się swobodnie i dobrze, a przez to daje od siebie maksimum.

Korzyść – to myśl przewodnia. Jeśli odczuwana jest możliwość korzyści z danej sytuacji, wtedy mamy pewność, że ktoś odpowiednio zaangażuje się w swoje obowiązki. Musi być w tym wszystkim jakiś interes.

Regulacja wszystkiego poprzez aspekt prawny. Jasno wytyczony plan działania, cele i oczekiwania.

Rozwój, rywalizacja, innowacja, kreatywność, wizja, misja. To prawdziwe cechy napędowe! Pieniądze to tylko forma wynagrodzenia i docenienia starań, ale pierwszorzędna będzie tutaj samorealizacja.

Chęć pomocy innym, poświęcanie uwagi i czasu w celu pokazanie czegoś, douczenia. Ważna jest tutaj grupa i efektywność całej grupy, a nie indywidualnej jednostki

Niezależność! To podstawa. Niezależność od ludzi, opinii innych, czasu czy pieniędzy. To idealne dawkowanie każdego poziomu z osobna, które tworzą całość. To komplet, do którego należy dążyć.

Idea dobra dla świata i jego potrzeby. Chęć uczestnictwa w biznesie międzynarodowym, czy stworzenia firmy na skalę światową.

zaplanujemy swój plan działania i przygotujemy się do niego merytorycznie mamy nie tylko nadzieję na dalszy rozwój, ale i na ciągłą „iskrę” w oczach w czasie pracy, a to z kolei jest dalekie od niechcianego wypalenia zawodowego. Poznając wartości swoich pracowników, wiesz jak się z nimi komunikować i co zrobić, by zadbać także o ich efektywność. Bo wszystkie te poszczególne elementy stworzą Wasz wspólny sukces.

To wszystko jednak nie będzie miało racji bytu, jeśli przede wszystkim nie zaczniesz szanować własnego czasu i rozumieć pewną zależność – dłuższy czas pracy, to nie jest sukces! Takie myślenie, że zostawanie po godzinach, lub brak rozdzielania życia zawodowego od prywatnego jest następnym, groźnym w skutkach sygnałem stop. Zmęczony lider, to nieefektywny lider. Ludzie, którzy dłużej pracują wcale nie charakteryzują się lepszymi wynikami. To gorsza organizacja pracy i trochę zatracenie poczucia czasu. To z kolei skutkuje nieodpowiednim planowaniem czasu pracownikom i oczekiwanie od nich więcej niż powinniśmy. Brak odpoczynku mentalnego w domu, to znowu brak czasu na regenerację i świeże spojrzenie na dany temat.

Wypoczęty szef, to skuteczny szef. W innym przypadku prędzej czy później wszystko wybuchnie niczym bomba, nastąpi wypalenie zawodowe. A przecież nie o to nam chodzi.

Wojciech Gabryelczyk